Tectoniek / constructie "villa Rotonda"

Powerpoint presentatie week 4

kenmerkende architecten renaissance

Tijd	Architect	Stijl	Werk
Ca.1245 - 1302	Arnolfo di Cambio	Renaissance	Kathedraal Firenze (zonder koepel)
1377 - 1446	Filippo Bruneleschi	Renaissance	- Koepel Dome Firenze - Vondelingen tehuis (Firenze) 1419 - San Lorenzo 1420 - Pazzi-kapel 1430 - Sancto Spirito (voorgevel + interieur) 1436
Ca.1400 - 1469	Antonio Averlino (Filarete)	Renaissance	- Hospedale Majore, Milaan - traktaat: ‘Trattato d’ Architectura’
1404 - 1472	Leone Battista Alberti	Renaissance	- San Francesco (Rimini - Tempio Malatestiano) 1447,1453-50 - Santa Maria Novella (gevel) 1448-1470 - San Sebastiano begin: 1458 - Sant Andrea (Mantua) begin 1471 - Pallazo Rucellai - schrijn (Rucellai kapel) - De Re Aedificatoria (traktaat)
1409 - 1464	Bernardo Rossellino	Renaissance	- Pienza: hoofd piazza 1459 - 1462
1420 - 1479	Luciano Laurana	Renaissance	- Pallazo da Montefeltro
1439 - 1502	Francesco di Giorgio Martini	Renaissance	- Madonna del Calcinaio 1480 - Trattati dell 'architettura civile e militare (traktaat) 1480 - San Bernadino 1480
1443 - 1516	Guiliano da Sangallo	Renaissance	- Santa Maria delle Carceri begin 1485 - Villa Medici at Poggio a Caiano ca. 1485
1444 - 1514	Donato Bramante	Renaissance	- Tempietto 1502 - Santa Maria della Pace (klooster) 1504 - Cortile del Belvédère 1506 - Santa Maria della Grazie (koor) begin 1463 - Crypte duomo di Pavia begin 1488 - Cortile san Donato - Ontwerp Sint-Pieters basiliek (Julius II)
Ca.1454 - 1534	Benedikt Ried	Renaissance	- St.-Nikolaus-Kirche begin 1520 - 1538
1483 - 1520	Rafaello Sanzio (Rafaël)	Maniërisme	- Stanze (Vaticaan) begin 1509 - Villa Madama begin: ca. 1516
1485 - 1546	Antonio da Sangallo (de jongere)	Renaissance	- vestibule: Palazzo Farnese 1515 - Façade en omgang: Palazzo Farnese met Michelangelo 1541 & 1546
1486 - 1570	Jacopo Sansovino	Renaissance	- Campanille di San Marco - Bibliotheek van San Marco - Villa Garzoni

samenvattingen + vertalingen teksten.

Palladio's Constructie regels (aangepast 22-10-2010)

Constructie regels.

de constructie grammatica houd vast aan regels van de parametrisch geometrieën voor bouwkundige elementen van het oorspronkelijke plan gebaseerd op functionele doelen om de wanden, plafond, dakconstructies, ect, te voortbrengen.                              

Zoals met de meeste ontwerpen van palladio’s villa’s zijn samengesteld van zowel de regels van de constructie als die van het ontwerp. De Constructie regels zijn niet bepaald aan de hand van het ontwerp, kijkend naar de constructieve toepassingen van de bouwelementen voor verschillende gevallen. Een voorbeeld van een constructie regel is dat de afstand tussen de dwarsbalken word gebruikt om de volgende vloer te ondersteunen. Regels voor vlakke plafonds zijn geconstructueerd van 10 vierkante houten dwarsbalken als een structureel doel. Palladio zegt dat de balken 1 of 1 ½ van de balk dikte van elkaar moeten.  Het ontwerp van het plafond is niet zo belangrijk als het dragend vermogen voor de vloer er boven.

Ontwerp regels hebben geen functionele kwaliteit. Als voorbeeld; proportie regels of regels voor de plaatsing van portaal op een gevel; 2 portalen zoals bij Villa Cornaro tegen 4 portalen van Villa Rotonda hebben geen referentie aan de structuur. Het doel van de regel is gebaseerd op het ontwerp en ordening van de portalen in relatie met de hele villa. Als voorbeeld  met de relatie naar de kamer toe,  Palladio zegt;  “plaats de voornaamste en belangrijke delen in stukken die je het meeste ziet, en de mindere mooie dingen in plaatsen die door het oog niet gezien kunnen worden.”

Een regel van dit type heeft een beetje te doen met hoe de villa gebouwd is en meer met de zicht als je de ruimte binnenkomt.

Deze constructie grammatica houd vast aan een baksteen gebaseerd op de maat  gevonden bij de loggia van Sin Vincenzo in Vincenza, een veel voorkomende baksteen in de stad heeft de maat 10*20*5/6. Deze nummers geeft de dikte van de muur aan. Een boel analyses geven aan dat de dikte van de muur 3 bakstenen dik is, en de muur op hoogte 2 bakstenen breed zou zijn, zo zou de fundering 2 x zo breed zijn.

De constructie grammatica concludeert dat de constructie regels voor het dak minder goed zijn uitgewerkt. Hier zijn de dimensies van de tegels en houten balken spectaculair, hoewel 2 aanwijzingen van Palladio’s text omschrijven de dak helling en de structuur dat er voor zorgt dat de krachtsafdracht gelijk is aan elkaar.

Figure 1. Walls

 Figure 2 Ceiling

 Figure 3. Cornice 

Figure 4. Stairs

 Figure 5. Columns

Figure 6. Doors

 Figure 7 Windows 

 Figure 8. Frames 

 Figure 9. Details 

Figure10. Roof  

bron; http://ddf.mit.edu/projects/PALLADIO/palladio_construction_rules.pdf

Villa Rotonda en de nakomelingen (aangepast 22-10-2010)

Bekendste Palladio's gebouw is de Villa Almerico-Capra, ook wel bekend als "La Rotonda". Het is een imposant gebouw, gelegen op een heuvel buiten Vicenza. De bouw begon in 1566 en bleef na de dood van Palladio in 1580.



De lay-out van de villa is opmerkelijk eenvoudig. Zoals te zien in het onderstaande schema, het huis is een perfect vierkant. Elke zijde van het plein heeft een bijpassende gevel, met stappen die leiden tot een portiek met zuilen en fronton. Binnen, de plattegrond symmetrisch is, met de ingangen aan de vier zijden van het huis leidt naar een ronde centrale hal, bekroond door een koepel.
'

Palladio's ontwerp is enorm invloedrijk. Verschillende huizen zijn gebouwd in min of meer directe imitatie van La Rotonda, en nog veel meer hebben aangepast design elementen van.
In Engeland werd Mereworth Castle in Kent, ontworpen door Colen Campbell in de jaren 1720.



Een meer recent ontwerp, opnieuw rechtstreeks geïnspireerd door La Rotonda, is Henbury Hall in Cheshire, gebouwd in 1984.



Andere ontwerpen zijn niet direct gekopieerd van villa rotonda, maar zijn nog steeds zeer herkenbaar als haar nakomelingen zijn:

Chiswick House in West-Londen, ontworpen door Lord Burlington en William Kent en gebouwd in 1726-1729.



Monticello, in de buurt van Charlottesville, Virginia, ontworpen door Thomas Jefferson. De bouw begon in 1768 en werd voltooid in 1809, wanneer de koepel is gebouwd.

Andrea Palladio 1508 - 1580 (aangepast 22-10-2010)

DE OPRICHTING van een systematische BESMETTELIJKE ARCHITECTUUR

In het perspectief van de zestien eeuw,  was Palladio een uitzonderlijke figuur. Hij kwam niet uit Midden-Italië, maar uit Veneto. Hij werd geboren in Padua in 1508, maar vanaf de leeftijd van zestien jaar woonde en werkte hij in Vicenza. Het was ook erg ongebruikelijk dat hij geen schilderachtergrond had (zoals Bramante, Rafaël, Peruzzi en Giulio Romano), noch een beeldhouwer (zoals Sansovino en Michelangelo), maar een steenhouwer. Palladio bleef een bekwame en intelligente ambachtsman, maar zonder de cultuur en de intellectuele vaardigheden die nodig zijn voor een echte architect. Hij zou zeker niet veranderd zijn van maestro Andrea di Pietro, in de beroemde architect Andrea Palladio Messer, de Romeinse naam die Trissino uitgevonden had voor hem.

Trissino was belangrijk voor Palladio op vele manieren: hij was zelf een getalenteerde amateur-architect, die ontwerpen maakte voor de wederopbouw van zijn steden en paleizen. 

Trissino en de taalkundige aspecten van de architectuur van Palladio

Als we terugkijken naar de manier waarop Palladio verschilt van zijn tijdgenoten, en de auteurs van de ''moderne klassiekers'' die hij studeerde in Rome en elders. ontstaat er wat waarschijnlijk de grootste schuld die hij verschuldigd is aan Trissino. Bramante, Rafaël, Peruzzi, Antonio da Sangallo de Jongere, Giulio Romano, Falconetto, Sanmicheli en Sansovino die allemaaleen grote invloed op Palladio hadden toen hij in de dertig was.

Ieder van hen bewerkstelligd de klassieke orders in hun werk, op een manier die consisten relatief was en vertegenwoordigde een compromis tussen Vitruvius 'specificaties en de waarneembare praktijk van oude Romeinse architecten'. Allemaal opgenomen in hun werken. En in dit alles waren ze gelijk aan Palladio.

Het grote verschil tussen deze architecten en Palladio was dat vanaf de jaren rond 1540 de architect Vicentine gebruik maakte van een standaard reeks algemene soorten, ruimte vormen, van formulieren voor de bestellingen. Hij zag de afstand tussen de kolommen als een integraal onderdeel van iedere bestelling. De volgorde wordt dus - voor het eerst in de Renaissance-architectuur - een potentiële generator voor zowel tweedimensionale en driedimensionale schema's. Zijn werk geeft een vasthouding aan een systeem van voor een ontwerp, dat gebruik maakte van een grammatica van vormen en verhoudingen. Zijn directe voorgangers en tijdgenoten oudere zijn minder systematisch.

Palladio had soms ook te maken met unieke, "one off", problemen: de Logge van de basiliek in Vicenza, palazzo Chiericati, het Teatro Olimpico, zijn twee grote Venetiaanse kerken, de Rialto brug. Maar het grootste deel van zijn opdrachten waren voor de stad en vooral landhuizen, waar de behoeftes en eisen vrijwel gelijk waren. Geen architect tot op dat moment, zelfs niet Antonio da Sangallo de Jongere, had zo veel opdrachten voor villa's en paleizen als Palladio. Dit maakte de oprichting van de standaard optimale vormen en afmetingen wenselijk.

Vroeg in zijn carrière besefte Palladio dat het niet nodig was om te beslissen voor elke woning hoe breed en hoog de binnendeuren dienen te worden, welke vormen trappen hebben, of welk profiel en verhoudingen te geven aan de Dorische hoofdstad. Het was genoeg om te beslissen over een set van standaard formulieren worden aangepast, zeker, wanneer dat nodig is, maar die in het algemeen van toepassing zijn in de meeste projecten. Palladio's architectuur is dus meer dan van een andere renaissance architect, en is gebaseerd op een reeks van zorgvuldig uitgewerkte, conceptueele geprefabriceerde elementen.

Palladio's opkomst als EEN ARCHITECT

Palladio begon als part-time architect en werkte aan kleinschalige projecten. Daarna werden zijn projecten steeds groter en kon hij niet anders dan full-time architect te worden. Palladio werkte niet met tools, maar met zijn geest, zijn boeken, zijn pen en liniaal, en zijn tekeningen na de antiek.

PALEIZEN

Tussen 1542 en 1550 was palladio betrokken bij het ontwerp van de drie grote stedelijke paleizen, alles in Vicenza: het palazzo Thiene, het Palazzo Porto, en het Palazzo Chiericati. Als de economische basis van de meest vooraanstaande families van de Veneto steden werd grotendeels op het platteland gebouwd. De eerste grote paleizen waarbij Palladio betrokken was: het Palazzo Thiene, werd begonnen in 1542 voor het Marcantonio Thiene en zijn broer, de rijkste personen in de stad op dat moment. Op stilistische gronden, op basis van de getuigenis van Inigo Jones, en vanwege de nauwe banden van de aristocratische Thiene met de Gonzaga, heersers van Mantua, lijkt het waarschijnlijk dat het eerste ontwerp werd gemaakt door de Gonzaga hofarchitect, Giulio Romano, die een bezoek aan Vicenza in 1542 bracht. Palladio, die nog geen echte roem had bereikt of zijn status als architect waar gemaakt had, in eerste instantie alleen gebruikt als de uitvoerende architect, aan de ontwerpen van de bewonderde Giulio Romano realiseren. Na de dood van Giulio's in 1546, had hij de kans om zijn eigen ideeën en motieven te realiseren in het gebouw, die hij in de Quattro Libri gepubliceerd heeft als geheel zijn eigen werk. Deze samenwerking met Giulio was waarschijnlijk van groot belang voor Palladio: het gaf hem de gelegenheid om contact te hebben met een zeer geavanceerde en ervaren architect.

DE QUATTRO LIBRI en Palladio's invloed
Een van de meest indrukwekkende creaties van Palladio kan niet slagen zonder vermelding, want het heeft zo veel te doen met deze tentoonstelling. Palladio's Quattro libri (Venetië, 1570), is zijn invloedrijke architectonische testament, waarin hij van zijn formules voor de bestellingen, voor kamer maten, voor trappen en voor het ontwerp van detail. In het vierde boek publiceerde hij restauraties van de Romeinse tempels die hij meest nauwkeurig bestudeerd had, en in de tweede en derde boek (als er geen architect gedaan had tot dan toe) aangeboden een soort retrospectieve tentoonstelling van zijn eigen ontwerpen voor paleizen, villa's, de openbare gebouwen en bruggen.

proporties

kerk Leon Battista Alberti - San Sabastiano in mantua (aangepast 22-10-2010)

Alberti's kerken in Mantua, ontworpen voor Marquis Ludovico Gonzaga, zijn herinterpretaties van kerkelijke architectuur in antieke termen. San Sebastiano is een Grieks-cross votiefkerk gerezen over een hoge crypte vol met pieren. De gevel (de stappen zijn modern) is een afgeplatte tempel voor gelede met vier pilasters(palen), het centrale venster te breken in het fronton. Het is een raadselachtig structuur, nooit voltooid, en ontsierd door twintigste-eeuwse restauraties

De bouw van de San Sebastiano begon in 1460. Toen Alberti stierf in 1472 was het werk nog niet voltooid. Als gevolg hiervan zijn veel van Alberti’s oorspronkelijke ideeën verloren gegaan.

Het bouwplan was gebaseerd op een Griekse kruis.

Alle waarden van de begin afmetingen van het gebouw kan worden vervat in een systeem van een paar wiskundige relaties. De interne metingen in braccia van het centrale plein, de armen van het kruis, en de portiek, vormen de volgende drie numerieke progressies:

Een vierde reeks wordt gevormd door de afmetingen van de hoofdingang portaal en de

Deze feiten vormen een solide basis voor de studie van de Albertian ontwerpmethode: de afmetingen van de architecturale elementen worden bepaald door de eindige verhoudingen, de maten zijn met elkaar verbonden door wiskundige (maar niet muzikaal) progressies; de metingen te creëren numeriek evenredige drieklanken, die zelf evenredig met elkaar verbonden. Perfect in orde, harmonie, waarin het aantal links het zichtbare naar het onzichtbare: mathematische orde is niet alleen de volgorde van het goddelijke, maar ook de basis voor elke bestelling die kan worden bereikt in de realiteit. absidioles:
Alle vier sequenties nemen hun ritme van de relatie 3:5. Bijgevolg, alle van de afmetingen van de tekening te maken van een goed gedefinieerde groep, die duaden of drieklanken in de verhouding van 3:5. Het verband tussen de fundamentele dimensies van de het portiek, armen en plein van de bovenste kerk (10, 20 en 34) is te vinden in de reeks van de kwadraten van de eerste vijf getallen, als de som van de kwadraten van hetzij even of oneven nummers.

 

 

onze analyse van San Sebastiano in Mantua illustreert een dergelijk aaneengeschakeld systeem. Een zestiende eeuwse tekening biedt een fundamentele sleutel voor de interpretatie.